Potrzeby osób dorosłych z niepełnosprawnościami – subregion pilski

OBSZAR

POTRZEBA

POMYSŁ

Samoobsługa i czynności dnia codziennego

• Brak umiejętności udzielenia pierwszej pomocy  i zachowania w sytuacji zagrożenia wśród mieszkańców instytucji opieki.

• Szkolenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy, korzystania z numerów alarmowych, zachowań podczas ewakuacji. Często są to osoby mające codzienny kontakt z innymi osobami chorymi lub niepełnosprawnymi, stąd większe ryzyko wystąpienia sytuacji zagrożenia życia i zdrowia.

• Potrzeba rozwój mieszkalnictwa wspomaganego w celu rozwoju samodzielności osób z niepełnosprawnością, szczególnie z niepełnosprawnością intelektualną.

• Brak tej formy wsparcia skutkuje uzależnieniem od najbliższych osób i/lub instytucji pomocowych.

• Wsparcie społeczne w formie rozmowy i motywowania do rehabilitacji.

• Potrzeba szkoleń dla personelu z obszaru coachingu społecznego, których celem miałoby być rozwinięcie umiejętności motywacji.

• Edukacja do realizowania podstawowych ról życiowych – potrzeba treningu w zakresie zaradności życiowej.

• Potrzeba szczególnie istotna w przypadku osób zamieszkujących w ośrodkach całodobowych.

• Edukacja obywatelska – potrzeba zwiększenia świadomości posiadanych praw.

• Często są to osoby nie mające wiedzy na temat posiadanych uprawnień i gwarancji obywatelskich.

Samopoczucie i funkcjonowanie w rodzinie

• Potrzeba wyrażania swoich emocji szczególnie istotna wśród osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz z zaburzeniami psychicznymi.

• Potrzeba emocjonalnego wsparcia – potrzeba rozwoju narzędzi, które pozwolą właściwie zarządzać emocjami, np. sala doświadczeń, fototerapia.

• Potrzeba osiągnięcia sukcesu, potrzeba rywalizacji, opiekunowie oraz organizatorzy usług w większym stopniu powinni zwracać uwagę na potrzeby psychologicznego wsparcia osób z niepełnosprawnością.

• Skutecznym narzędziem do zaspokajania tej kategorii potrzeb jest sport. Zwracano uwagę na konieczność wsparcia organizacji pozarządowych świadczących tę formę wsparcia.

• Potrzeba wsparcia społecznego  i szukania potencjału osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym.

• Ta kategoria osób objęta jest profesjonalną opieką, jednak nie zawsze uwzględniane są ich potrzeby samorozwoju. Z racji ograniczonej komunikacji werbalnej trudniej zidentyfikować ich potrzeby.

• Potrzeba kontaktu i towarzyszenia.

• Usługi opiekuńcze, szczególnie specjalistyczne ograniczają się do realizacji zadań opiekuńczych typu zabiegi higieniczne, a często osoba potrzebuje rozmowy i towarzyszenia.

• Potrzeba bezpieczeństwa i zaufania do opiekuna środowiskowego.

• Jeżeli usługi realizowane są w formie przetargu, to często zmienia się Zleceniobiorca tych usług, a tym samym często również zmienia się osoba opiekuna co w konsekwencji narusza bezpieczeństwo osoby zależnej.  Zwiększenie świadomości tego problemu wśród organizatorów usług.

Instytucje i urzędy

• Potrzeba sprzętu do rehabilitacji (wyposażenie sal rehabilitacyjnych) oraz środków do zabiegów higienicznych.

• Szczególnie niedoinwestowane w tym względzie DPS. Potrzeba inwestycji w konsultacji z terapeutami, rehabilitantami oraz mieszkańcami Domu.

• Potrzeba wolontariuszy zaangażowanych  w działania opiekuńcze rozumiane jako towarzyszenie.

• Potrzeba organizowania wolontariatu na rzecz osób zależnych, którzy realizowaliby zadania opiekuńcze w formie towarzyszenia i wsparcia społecznego, np. wyjście na spacer, czytanie książek opiekuńczymi.

• Potrzeba podniesienia jakości środowiskowych usług opiekuńczych.

• Usługa często realizowana przez prywatne podmioty, które wygrywają zlecenie na świadczenie tego typu wsparcia w wyniku niskiej ceny świadczonych usług. Często opieka niskiej jakości, świadczona przez osoby, które nie mają motywacji, właściwego przygotowania do pełnienia tej roli. Ewaluacja jakości świadczonych usług, większy nacisk na zatrudnianie opiekunów w ramach umowy o pracę w ośrodkach pomocy społecznej.

• Sytuacja świadczenia środowiskowych usług opiekuńczych wobec osób, które z uwagi na stopień zależności powinny przebywać w DPS. Przyczyna tego stanu rzeczy: finansowanie usług opiekuńczych jest tańsze niż finansowanie pobytu w DPS.

• Potrzeba lepszego dostosowania formy usług opiekuńczych do faktycznych potrzeb i stopiona zależności.

• Potrzeba większej kontroli jakości świadczonego wsparcia w ramach środowiskowych usług opiekuńczych.

• Często kontrola usług ogranicza się do kontroli godzin pracy opiekunów, a nie jakości realizowanej pracy – problem istotny w przypadku prywatnych firm wygrywających przetargi na realizację zadania publicznego.

• Potrzeba rozwoju turnusów rehabilitacyjnych, większość turnusów przeznaczona jest dla dzieci z niepełnosprawnością.

• Szczególnie turnusów realizowanych przez organizacje pozarządowe zajmujące się aktywizacją osób z niepełnosprawności, których oferta jest często ciekawsza i wykraczająca poza standardowe ścieżki rehabilitacji.

• Potrzeba doposażenia DPS-ów w narzędzia, które służyć mają rozwojowi zainteresowań i kreatywnemu spędzaniu czasu wolnego.

• W tym kontekście zwracano uwagę na większy dostęp do książek, szybki oraz bezprzewodowy dostęp do Internetu, dostęp do komputera, etc.

• Inwestycje w infrastrukturę obecnych DPS-ów. Często złe warunki do ćwiczeń i rehabilitacji – małe, ciasne pomieszczenia, wąskie przejścia, etc.

• Warunki te utrudniają efektywną rehabilitację, są często zarzewiem konfliktów wśród mieszkańców DPS-ów.

• Ograniczony dostęp do specjalistów świadczących profesjonalne wsparcie.

• Utrudniony dostęp do psychologa, psychiatry, kolejki do tego typu specjalistów. Osoby te zatrudnione w instytucjach opieki na niepełny etat lub na umowę zlecenie w niewielkim wymiarze godzin. W niektórych przypadkach brak kontraktu z psychologiem, co odbija się na zdrowiu osób z niepełnosprawnością.

• Zagwarantowanie minimalnego poziomu bezpieczeństwa ekonomicznego.

• Szczególnie problem ten dotyczy osób zamieszkujących ośrodki całodobowe, gdzie na potrzeby własne pozostaje 30% otrzymywanych środków. Mimo, że mają zabezpieczone podstawowe potrzeby bytowe, środki na pozostałe potrzeby są niewielkie.

• Potrzeba szkoleń w zakresie języka migowego dla urzędników obsługujących obywateli z tą formą niepełnosprawności.

• W urzędach, instytucja publicznych brakuje osób znających język migowy, co pogłębia problem wykluczenia społecznego osób głuchoniemych. Pomysł zatrudniania w każdym urzędzie osoby do kontaktu z głuchoniemymi.

• Potrzeba rozwoju technologii służących efektywnemu komunikowaniu się z osobami głuchoniemymi.

• Na przykład urządzenia rejestrujące trajektorię ruch palca i przekładający go na treść, np. Leap Motion.

Wsparcie dla opiekunów

• Potrzeba wsparcia dla opiekunów w DPS-ach.

• Coraz częściej jest to praca z osobami nie tylko wymagającymi opieki, ale też uzależnionymi, agresywnymi, wykazującymi postawę roszczeniową. Rozwinięcie umiejętności radzenia sobie z „trudnym” podopiecznym.

• Szkolenia z zakresu wypalenia zawodowego, stosowanie superwizji.

• Opiekunowie to często osoby wypalone zawodowo, nisko opłacane, stąd wynika konieczność wsparcia.